προερέω: Difference between revisions

{{lsm

|lsmtext='''προερέω:''' αιτ. συνηρ. -ερῶ, χρησιμ. ως μέλ. του [[προεῖπον]]· απ' όπου, παρακ. [[προείρηκα]], Παθ. <i>-ημαι</i>, αόρ. αʹ [[προερρήθην]], συνηρ. [[προὐρρήθην]]·<br /><b class="num">I.</b> [[λέγω]] εκ των προτέρων, σε Πλάτ. — Παθ., ἐκ [[τῶν]] προειρημένων, στον ίδ.· <i>τὰ προρρηθέντα</i>, στον ίδ.· <i>ταῦτά μοι προειρήσθω</i>, λέγονται με τη [[μορφή]] προοιμίου, σε Ισοκρ.<br /><b class="num">II.</b> [[διατάζω]] κάποιον να κάνει [[κάτι]] από [[πριν]] ή δημοσίως, <i>τινί</i>, με απαρ., σε Ηρόδ.· επίσης, [[προερέω]] τινί ὡς..., στον ίδ. — Παθ. απρόσ., <i>προείρητο αὐτοῖς μὴ ἐπιχειρεῖν</i>, δόθηκαν διαταγές σε αυτούς από [[πριν]] να μην επιτεθούν, σε Θουκ.· <i>τὸ προειρημένον</i>, [[διαταγή]] που έχει προλεχθεί, σε Ηρόδ.· [[δεῖπνον]] προειρημένον, διατεταγμένο από [[πριν]], στον ίδ.· [[πόλεμος]] προερρήθη, Λατ. [[indictus]] est, σε Ξεν.

}}