ἐκεῖνος: Difference between revisions

{{lsm

|lsmtext='''ἐκεῖνος:''' ποιητ. [[κεῖνος]], <i>-η</i>, <i>-ο</i>, Αιολ. [[κῆνος]], Δωρ. [[τῆνος]]· Αττ. επιτετ. [[ἐκεινοσί]]· δεικτ. αντων. ([[ἐκεῖ]])·<br /><b class="num">I. 1.</b> [[εκείνος]] [[εκεί]], το [[πρόσωπο]] ή το [[πράγμα]] που βρίσκεται [[εκεί]], σε Όμηρ. κ.λπ.· όταν το [[οὗτος]] και το [[ἐκεῖνος]] αναφέρονται σε [[δύο]] πράγματα που έχουν αναφερθεί ήδη, το [[ἐκεῖνος]], [[ille]], ανήκει στο πιο απομακρυσμένο, δηλ. το πρώτο, ενώ το [[οὗτος]], [[hic]], στο πιο κοντινό (στο πλησιέστερο), δηλ. το δεύτερο.<br /><b class="num">2.</b> όπως το [[ille]], χρησιμοποιείται για να δηλωθούν γνωστά πρόσωπα, [[ἐκεῖνος]] [[Θουκυδίδης]], σε Αριστοφ.<br /><b class="num">3.</b> με δεικτική [[δύναμη]], [[Ἶρος]] [[ἐκεῖνος]] [[ἧσται]], ο [[Ίρος]] βρίσκεται [[εκεί]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">4.</b> στην Αττ. το ουσ. με το [[ἐκεῖνος]] έχει [[κυρίως]] το [[άρθρο]], και το [[ἐκεῖνος]] μπορεί να προηγείται ή να έπεται του ουσ., [[ἐκείνῃ]] τῇ ἡμέρᾳ, τῇ ἡμέρᾳ [[ἐκείνῃ]]· όταν το [[άρθρο]] παραλείπεται στον πεζό λόγο το [[ἐκεῖνος]] ακολουθεί [[μετά]] το ουσ., [[νῆες]] ἐκεῖναι, σε Θουκ.<br /><b class="num">II.</b> επίρρ. [[ἐκείνως]], με εκείνο τον τρόπο, σε [[εκείνη]] την [[περίπτωση]], στον ίδ.<br /><b class="num">III.</b> δοτ. θηλ., [[ἐκείνῃ]], ως επίρρ.,<br /><b class="num">1.</b> λέγεται για [[τόπο]] (ενν. <i>ὁδῷ</i>), [[εκεί]], σ' ἐκείνο τον [[τόπο]], σ' [[εκείνη]] την οδό, σε Ηρόδ., Θουκ.<br /><b class="num">2.</b> λέγεται για τρόπο, κατά τον τρόπο εκείνο, σε Πλάτ. κ.λπ.<br /><b class="num">IV.</b> με προθέσεις, <i>ἐξ ἐκείνου</i>, από εκείνο το χρόνο, σε Ξεν.· ομοίως και, <i>ἀπ' ἐκείνου</i>, σε Λουκ.· <i>κατ' ἐκεῖνα</i>, σε εκείνα τα μέρη, [[εκεί]], σε Ξεν.· <i>μετ' ἐκεῖνα</i>, [[έπειτα]], σε Θουκ.

}}