καταυλέω: Difference between revisions

|lstext='''καταυλέω''': [[παίζω]] τὸν αὐλὸν [[πρός]] τινα, διὰ τῆς αὐλήσεως ἢ διὰ τοῦ ἄσματος καὶ μελῳδίας [[τέρπω]], κατακηλῶ, μετὰ γεν., αἱ μητέρες διὰ τῆς μελῳδίας καταυλοῦσι τῶν δυσυπνούντων παιδίων Πλάτ. Νόμ. 790Ε, πρβλ. Πολ. 411Α· αὐλὸν ἐργασάμενοι καὶ ἐμπνέοντες εἰς αὐτὸν οὕτω καταυλοῦσι τῶν… Αἰλ. π. Ζ. 12. 44· τινα Ἀλκίφρ. 2. 1·― Παθ., ἐπὶ προσώπων, διαζῶ… μεθύων καὶ καταυλούμενος, [[διέρχομαι]] τὸν βίον μου ἐν μέθῃ καὶ ὑπὸ τὸν ἦχον τῆς μουσικῆς, Πλάτ. Πολ. 561C· [[μέλη]] διὰ τῶν αὐλῶν… ὡς τὸν μὲν κολάζεσθαι, σὲ δὲ τέρπεσθαι καταυλούμενον,― καταυλεῖσθαι πρὸς τινος, εὐχαριστοῦμαι ἀκούων μουσικὴν ἐκ μέρους τινός· καταυλούμενος τὰ Μητρῷα [[μέλη]], ἅτινα ᾔδοντο ἐν τῇ ἐορτῇ τῆς μητρὸς τῶν θεῶν, Διον. Ἁλ. 2. 19· [[ἀλλά]], κ. πρὸς χελωνίδος ψόφους, [[εὑρίσκω]] εὐχαρίστησιν εἰς…, Ποσειδών. παρ᾿ Ἀθην. 210F· τῶν καταυλουμένων καὶ κατορχουμένων Στράβ. 17, σ. 801. 2) μετὰ γεν. τόπου, [[κάμνω]] τόπον τινὰ νὰ ἠχῇ ἐκ τοῦ αὐλοῦ, Θεοφρ. Ἀποσπ. 87, Ἀθήν. 624Β·― Παθ., ἀντηχῶ ἐκ τῆς μουσικῆς αὐλοῦ, [[νῆσος]] κατηυλεῖτο καὶ κατεψάλλετο Πλουτ. Ἀντών. 56· ΙΙ. μετ᾿ αἰτιατ. προσ., [[καταβάλλω]] παίζων τὸν αὐλόν, Ἀρχ. Μουσ.·― χορεύσω καὶ κατ. τινα φόβῳ, πληρώνω, φουσκώνω ἐκ φόβου, [[ὅπως]] ἡ ἀκοὴ ἐκ τοῦ ἤχου τοῦ αὐλοῦ, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 871· πρβλ. Σουΐδ., ἐν λέξ. καταυλεῖσθαι = χλευάζεσθαι·― παρὰ τῷ Γρηγ., καταυλεῖν = διαφθείρειν τὴν ἀκοήν, μὴ ἀκοὴν καταυλήσωμεν, μὴ ὀσμὴν ἐκθηλύνωμεν.