| |lstext='''ἀριθμὸς''': [ᾰ], ὁ, (ἴδε * ἄρω) Λατ. numerus, πρῶτον ἐν Ὀδ., [[λέκτο]] δ’ ἀριθμὸν Δ. 451· ἀριθμῷ παῦρα Σιμωνίδ. 47· ἓν ἀριθμῷ Ἡρόδ. 3. 6· ἀριθμὸν ἓξ ὁ αὐξ. 1. 14, πρβλ. 50· ἐς τὸν ἀρ. τρισχίλια ὁ αὐτ. 7. 97· [[πλῆθος]] ἐς ἀριθμόν, τὸ [[πλῆθος]], τὸ ποσὸν ὡς πρὸς τὸν ἀριθμόν, ὁ αὐτ. 7. 60· οὕτω παρ’ Ἀττ., μήκωνος ἐπιπάσας ἄνω κόκκους τὸν ἀριθμὸν [[δώδεκα]] Εὔφρων ἐν Ἀδήλ. 1. 11· δύο τινὲς ἢ [[τρεῖς]] ἑστήκασι πάντων ἔσχατοι εἰς τὸν ἀρ. Μένανδ. ἐν «Ἐπικλήρῳ» 2· ἔλαττον [[μήτε]] ὄγκῳ [[μήτε]] ἀριθμῷ Πλάτ. Θεαίτ. 155Α· οὐτ’ ἀριθμοῖς [[οὔτε]] μεγέθεσιν ἐλάττους ὁ αὐτ. Νόμ. 861Ε· σταθμῷ καὶ ἀριθμῷ· Ξεν. Συμπ. 4. 45· [[μέτρον]] καὶ ἀρ. Πλουτ. Περ. 16, πρβλ. Εὐρ. Τρω. 616· - παροιμ., ὡς μὰν σαφὲς οὐκ ἂν [[εἰδείην]] λέγειν ποντιᾶν ψάφων ἀριθμόν, «κατὰ πολὺ μέντοι ἀκριβῶς οὐκ ἂν [[εἰδείην]], [[ὥστε]] λέγειν τὸν ἀριθμὸν τῶν ψηφίδων τῶν παραθαλασσίων, [[ἤγουν]] τῆς ψάμμου κτλ.» (Σχόλ), Πινδ. Ο. 13. 66, πρβλ. 2. 179· οὐ [[γιγνώσκω]] [[ψήφων]] ἀριθμούς, ἐπὶ ἠλιθίου, Ἔφιππ. ἐν «Πελταστῇ» 1. οὔτ’ ἀριθμὸν οὔτ’ ἔλεγχον… ἔχων Διονύσ. ὁ Κωμ. ἐν «Ὁμωνύμοις» 1. 13. 2) [[διάστημα]], [[ἔκτασις]], ἐπὶ χρόνου ἢ τόπου, ποσόν, πολὺς [[ἀριθμὸς]] χρόνου Αἰσχίν. 7. 36· [[ἀριθμὸς]] τῆς ὁδοῦ Ξεν. Ἀν 2. 2, 6· ἀρ. ἀργυρίου, ποσὸν χρηματικὸν ὁ αὐτ. Κύρ. 8. 2, 15. 3) ἀριθμῷ ἀπολ. ἐπεὰν γὰρ ἀποθάνῃ βασιλεὺς Λακεδαιμονίων, ἐκ πάσης δέει Λακεδαίμονος… ἀριθμῷ τῶν περιοίκων ἀναγκαστοὺς ἐς τὸ [[κῆδος]] ἰέναι, ἀριθμός τις ἐκ τῶν περιοίκων, Ἡρόδ. 6. 58· [[ἀλλά]], δένδρα ἀριθμῷ ὑμέτερα, καὶ τὰ ὑμέτερα δένδρα πόσα [[εἶναι]] κατ’ ἀριθμόν, Θουκ. 2. 72· ἀριθμῷ διδόασι τὰ κρέα Διονύσ. Κωμ. ἐν «Ὁμωνύμοις» 1. 6. 4) ἀριθμός, ὁ [[δεύτερος]] ἀρ. Εὐρ. Ἴων 1014· πολλοὺς ἀριθμοὺς ἄγνυται ναυαγίων Ἑλ. 410· τὸν τέτταρα ἀριθμὸν Λουκ. Ἑρμότ. 35. 5) ἀριθμός, ὡς [[σημεῖον]] τάξεως, ἀξίας, ἀξιώματος, μετ’ ἀνδρῶν ἵζεσθαι ἀριθμῷ, [[λαμβάνω]] θέσιν μεταξὺ τῶν ἀνδρῶν, Ὀδ. Λ. 449· ἐν πολλαῖς Ἀττ. φράσεσιν, εἰς ἀνδρῶν μὲν οὐ τελοῦσιν ἀριθμὸν Εὐρ. Ἀποσπ. 495· εἰς ἀρ. τῶν κακῶν πεφύκαμεν ὁ αὐτ. Ἑκ. 1186· ξενίας τ’ ἀριθμῷ πρῶτος ὤν ἐμῶν φίλων, ἐν τῷ ἀριθμῷ τῶν ἐκ ξενίας φίλων μου πρῶτος ὤν [[αὐτός]], [[αὐτόθι]] 794· δειλοὶ γὰρ ἄνδρες οὐκ ἔχουσιν ἐν μάχῃ ἀριθμόν, δὲν λαμβάνονται ὑπ’ ὄψει, δὲν τοὺς λογαριάζει κανείς, ὁ αὐτ. Ἀποσπ. 523· εἰ δοκεῖ τάδε, οὐδ’ εἰς ἀριθμὸν τῶν ἐμῶν ἥκεις λόγων, δὲν φθάνει οὐδ’ εἰς [[σημεῖον]] τοιοῦτον [[ὥστε]] νὰ [[εἶναι]] δυνατὸν νὰ συζητήσω μετ’ αὐτῆς, ὁ αὐτ. Ἡλ. 1054· οὐδεὶς ἀρ. ἐστί τινος, ὡς τὸ Λατ. nullo esse in numero, Πλούτ. 2. 682F· πρβλ. [[ἀριθμέω]], [[χώρα]] Ι. 3. 6) [[ὡσαύτως]], [[ἁπλοῦς]] ἀριθμός, [[ποσότης]], ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν ποιότητα ἢ ἀξίαν, ταῦτ’ οὐκ ἀριθμός ἐστιν, ὦ πάτερ, λόγων, ἁπλῆ [[παράταξις]] λέξεων, Σοφ. Ο. Κ. 382· [[οὕτως]] ἐπὶ ἀνθρώπων, ἐγεινάμην τέκνα οὐκ ἀριθμὸν ἄλλως, ἀλλ’ ὑπερτάτους Φρυγῶν δὲν ἐγέννησα [[ἁπλῶς]] μόνον ἀριθμὸν τέκνων, ἀλλ’ ἄνδρας ὑπερτάτους Φρυγῶν, Εὐρ. Τρῳ. 476· [[οὕτως]], [[ἀριθμὸς]] μόνον ὡς τὸ τοῦ Ὁρατίου nos numerus sumus, Ἀριστοφ. Νεφ. 1203· [[ἐνίοτε]] καὶ ἐπὶ ἑνὸς ἀνθρώπου, οὐκ ἀριθμόν, ἀλλ’ ἐτητύμως ἀνδρ’ [[ὄντα]], οὐχὶ [[ἁπλῶς]] μία μονὰς ἀλλὰ…, Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 997. 7) εἴς τινας φράσεις ὡς [[σημεῖον]] τελειότητος ἢ ὁλοκληρίας, οἱ ἀριθμοὶ τοῦ σώματος Πλάτ. Νόμ. 668D· πάντας τοὺς ἀριθμοὺς περιλαβών, Λατ. omnibus numeris absolutus, Ἰσοκρ. 224D· πάντες ἀριθμοὶ τοῦ καθήκοντος, τὸ σύνολον τοῦ καθήκοντος, Μ. Ἀντων. 3. 1. ΙΙ. ἀρίθμισις, τὰ δ’ [[οἴκοι]] μάσσον’ ἀριθμοῦ, ὑπέρτερα ἀριθμήσεως, ἀναρίθμητα, Πινδ. Ν. 2. 35· ἰδίως ἐν φράσεσιν, ἀριθμὸν ποιεῖσθαι τῆς στρατιῆς, τῶν νεῶν, ἀπαρίθμησιν, ἐπιθεώρησιν… Ἡρόδ. 8. 7· ποιεῖν Ξεν. Ἀν. 7. 1, 7, κλ.· παρεῖναι εἰς τὸν ἀριθμὸν [[αὐτόθι]] 11· εἴ τι δυνατὸν ἐς ἀριθμὸν ἐλθεῖν, νὰ ἀριθμηθῇ νὰ ὁρισθῇ δι’ ἀριθμοῦ, Θουκ. 2. 72. ΙΙΙ. ἡ [[ἐπιστήμη]] τῶν ἀριθμῶν, ἀριθμητική, ἀριθμόν, ἔξοχον σοφισμάτων Αἰσχύλ. Πρ. 459, πρβλ. Ἔφιππον ἐν «Πελταστῇ» 1· ἀριθμῶν καὶ μέτρων εὑρήματα Σοφ. Ἀποσπ. 379· ἀρ. καὶ λογισμὸν εὑρεῖν Πλάτ. Φαῖδρ. 274C, πρβλ. Πολ. 522C: παροιμ. [[εἴπερ]] γὰρ ἀριθμὸν [[οἶδα]] Εὐρ. Ἀποσπ. 362. 19. IV. περὶ τοῦ Πυθαγορείου δόγματος ὅτι οἱ ἀριθμοὶ ἦσαν τὰ συστατικὰ στοιχεῖα τοῦ παντός, ἴδε Ἀριστ. Μεταφ. 1. 8, 22 κἑξ., 13. 3, κ. ἀλλ., πρβλ. Γροτίου Πλάτωνα 1. σ. 10. V. [[στίχος]], προφερόμενοι ἀριθμοὺς τῶν ἀρχαίων ποιητῶν [ΙΙ]. Ἐπιγρ. Δελφ. BCH 1894. 80, πρβλ. Διον. Ἁλ. π. Συνθ., [[φέρε]] γὰρ ἐπιχειρήτω τις προφέρεσθαι τοὺς δ’ ἀριθμούς, Ὄλυνθον μὲν καὶ Μεθώνην καὶ Ἀπολλωνίαν - Ἴδε [[ὡσαύτως]] Larfeld Ber. ü. d. Epigr. 1896, σ. 208. Η. Searles.
| |
