LSJ

ἰαίνω: Difference between revisions

Page Discussion

ἰαίνω (view source)

Revision as of 17:27, 2 October 2022

No change in size ,  2 October 2022
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(<\/b>) (\([\p{Cyrillic}\s]+\)) ([\p{Cyrillic}\s]+) ([a-zA-Z\(])" to "$1 $2, $3 $4")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1232.png Seite 1232]] (verwandt [[ἰάομαι]]), erwärmen, erhitzen; ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, θέρμετε δ' [[ὕδωρ]] Od. 8, 426; pass., πῦρ ἀνέκαιε πολλὸν ὑπὸ τρίποδι μεγάλῳ, ἰαίνετο δ' [[ὕδωρ]] Od. 10, 359; durch Wärme weich machen, schmelzen, [[αἶψα]] δ' ἰαίνετο [[κηρός]] Od. 12, 175; vgl. Ap. Rh. 2, 739, wo der Schol. τήκεται καὶ λύεται erkl. – Übertr., wie Plut. de prim. frigid. 6 κρατοῦν τοῦ ψυχροῦ τὸ θερμὸν διάχυσιν παρέχει καὶ ἀλέαν τῷ σώματι μεθ' ἡδονῆς, [[ὅπερ]] [[Ὅμηρος]] ἰαίνεσθαι κέκληκεν. Hom. [[μάλα]] πού σφισι θυμὸς αἰὲν ἐϋφροσύνῃσιν ἰαίνεται Od. 6, 156, an [[ἰάομαι]] erinnernd, durch Freude wird das Herz erquickt; οἱ δὲ ἰδόντες γήθησαν καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη u. dgl., Il. 24, 321. 19, 174 Od. 4, 549, wo die Alten immer geradezu εὐφραίνεσθαι erklären; [[μέτωπον]] ἰάνθη, die Stirn erheiterte sich, Il. 15, 103; auch act., δῶρα δ' Ἀχιλλῆϊ φερέμεν τά κε θυμὸν ἰήνῃ, welche das Herz erfreuen, ihm wohlthun, od. es zum Mitleid stimmen, Il. 24, 119; c. dat., [[καί]] τέ [[σφιν]] ἰαίνομαι εἰσορόωσα, an ihnen, Od. 19, 537. Aehnl. Pind. καρδίαν, νόον, θυμὸν ἰαίνειν, P. 1, 12. 2, 90 Ol. 7, 43; ἰανθεὶς ἀοιδαῖς ibd. 2, 15; καρδίην ἰαίνεται Archil. frg. 25; ἰαίνει καρδίαν Alcm. bei Ath. XIII, 600 f; sp. D., [[ἦτορ]] ἰανθέν Anacr. 48, 2; Theocr. 7, 29; Man. 3, 184. Auch Polyaen. 1, 1, οἴνῳ τοὺς πολεμίους ἰαίνων. [ι hat Hom. Od. 10, 359, wo das augm. tempor. anzunehmen, aber auch ohne dieses im Anfange des Verses 22, 59, wie Qu. Sm. 10, 327, der [[εἰσόκε]] σ' ἰήνειεν ἀνιαρῶν ὀδυνάων = [[ἰάομαι]] vrbdt, u. ὑπὲκ κακοῦ ἰαίνονται 4, 402.]
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1232.png Seite 1232]] (verwandt [[ἰάομαι]]), erwärmen, erhitzen; ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, θέρμετε δ' [[ὕδωρ]] Od. 8, 426; pass., πῦρ ἀνέκαιε πολλὸν ὑπὸ τρίποδι μεγάλῳ, ἰαίνετο δ' [[ὕδωρ]] Od. 10, 359; durch Wärme weich machen, schmelzen, [[αἶψα]] δ' ἰαίνετο [[κηρός]] Od. 12, 175; vgl. Ap. Rh. 2, 739, wo der Schol. τήκεται καὶ λύεται erkl. – Übertr., wie Plut. de prim. frigid. 6 κρατοῦν τοῦ ψυχροῦ τὸ θερμὸν διάχυσιν παρέχει καὶ ἀλέαν τῷ σώματι μεθ' ἡδονῆς, [[ὅπερ]] [[Ὅμηρος]] ἰαίνεσθαι κέκληκεν. Hom. [[μάλα]] πού σφισι θυμὸς αἰὲν ἐϋφροσύνῃσιν ἰαίνεται Od. 6, 156, an [[ἰάομαι]] erinnernd, durch Freude wird das Herz erquickt; οἱ δὲ ἰδόντες γήθησαν καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη u. dgl., Il. 24, 321. 19, 174 Od. 4, 549, wo die Alten immer geradezu εὐφραίνεσθαι erklären; [[μέτωπον]] ἰάνθη, die Stirn erheiterte sich, Il. 15, 103; auch act., δῶρα δ' Ἀχιλλῆϊ φερέμεν τά κε θυμὸν ἰήνῃ, welche das Herz erfreuen, ihm wohlthun, od. es zum Mitleid stimmen, Il. 24, 119; c. dat., [[καί]] τέ [[σφιν]] ἰαίνομαι εἰσορόωσα, an ihnen, Od. 19, 537. Aehnl. Pind. καρδίαν, νόον, θυμὸν ἰαίνειν, P. 1, 12. 2, 90 Ol. 7, 43; ἰανθεὶς ἀοιδαῖς ibd. 2, 15; καρδίην ἰαίνεται Archil. frg. 25; ἰαίνει καρδίαν Alcm. bei Ath. XIII, 600 f; sp. D., [[ἦτορ]] ἰανθέν Anacr. 48, 2; Theocr. 7, 29; Man. 3, 184. Auch Polyaen. 1, 1, οἴνῳ τοὺς πολεμίους ἰαίνων. [ι hat Hom. Od. 10, 359, wo das augm. tempor. anzunehmen, aber auch ohne dieses im Anfange des Verses 22, 59, wie Qu. Sm. 10, 327, der [[εἰσόκε]] σ' ἰήνειεν ἀνιαρῶν ὀδυνάων = [[ἰάομαι]] vrbdt, u. ὑπὲκ κακοῦ ἰαίνονται 4, 402.]
}}
{{bailly
|btext=<i>impf.</i> ἴαινον, <i>f. inus., ao.</i> [[ἴηνα]], <i>pf. inus. ; ao. Pass.</i> ἰάνθην;<br /><b>1</b> faire chauffer ; <i>Pass.</i> s'échauffer, chauffer;<br /><b>2</b> amollir par la chaleur : κηρόν OD de la cire ; <i>fig.</i> θυμόν IL adoucir <i>ou</i> amollir le cœur;<br /><b>3</b> échauffer le cœur, réjouir, charmer ; être réchauffé, réjoui, charmé ; ἰαίνεσθαι θυμόν <i>ou</i> φρένας IL avoir le cœur réjoui ; ἰαίνεσθαί τινι, faire ses délices de qch.<br />'''Étymologie:''' [[ἰάομαι]].
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''ἰαίνω''': Ἰων. παρατ. ἰαίνεσκον, Κόϊντ. Σμ. 7. 340: ἀόρ. [[ἴηνα]] (προστ. ἰήνατε) Ὀδ. Θ. 426, Δωρ. ἴᾱνα Πίνδ. ― Παθ., ἀόρ. ἰάνθην Ἰλ. Ψ. 600, Ὀδ. Δ. 549. Ῐ πλὴν τῶν ηὐξημένων χρόνων, π.χ. Ὀδ. 165· ἀλλ’ ἐν ἀρχῇ στίχου ῑ [[ἄνευ]] αὐξήσ., Ἰλ. Ψ. 598, Ὀδ. Χ. 59, Ἀνθ. Π. 12. 95, Κόϊντ. Σμ. ἔνθ’ ἀνωτ. (Ἡ ἀρχὴ τῆς λέξεως [[ἄδηλος]]). Θερμαίνω, ἀμφὶ δέ οἱ περὶ χαλκὸν ἰήνατε Ὀδ. Θ. 426. ― Παθ., ἰαίνετο δ’ [[ὕδωρ]] Κ. 359· [[ἐντεῦθεν]], ἰαίνεται, «χολοῦται, πικραίνεται» Φρύν. Τραγ. παρ’ Ἡσυχ. 2) [[τήκω]], ἰαίνετο κηρὸς Ὀδ. Μ. 175· μεταφ., θυμὸν ἰαίνειν, τήκειν τὴν καρδίαν, Ἰλ. Ω. 119. 3) κοινότερον Ὁμ. (πρβλ. Πλούτ. 2. 947C), [[θερμαίνω]], ἀναζωπυρῶ, [[φαιδρύνω]], Λατ. fovere, κραδίην καὶ θυμὸν ἰαίνειν Ὁμ. Ὕμν. εἰς Δήμ. 435· θυμὸν ἰαίνειν τινὶ Ὀδ. 379, Πινδ. Ο. 7. 76, Θεόκρ. 7. 29· καρδίαν Ἀλκμὰν 20, Πινδ. Π. 1. 20· νόον [[αὐτόθι]] 2. 166· συχνότερον ἐν τῷ Παθ., φαιδρύνομαι, εὐφραίνομαι, ἵνα... σὺ φρεσὶ σῇσιν ἰανθῇς Ὀδ. Δ. 549· [[εἰσόκε]] σὸν κῆρ ἰανθῇ Χ. 59· [[τοῖο]] δὲ θυμὸς ἰάνθη Ἰλ. Ψ. 598· [[ὡσαύτως]] μετὰ δοτ., ὥς ἄρα σοί, Μενέλαε, μετὰ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη [[αὐτόθι]] 600, πρβλ. Ψ. 321, κτλ.· [[ὡσαύτως]], θυμὸν ἰάνθης Ψ 47· φρένας [[ἔνδον]] ἰάνθης Ω. 382· [[μέτωπον]] ἰάνθη Ἰλ. Ο. 103· μετὰ δοτ. πράγμ., [[ἥδομαι]], εὐφραίνομαι ἔν τινι, καὶ τέ [[σφιν]] ἰαίνομαι εἰσορόωσα Ὀδ. Τ. 537· οὕτω, καρδίην ἰαίνεται Ἀρχίλ. 33· ἰανθεὶς ἀοιδαῖς Πινδ. Ο. 2. 26· πρβλ. εὐφροσύνη· παρὰ μεταγεν., ἰαίνειν τινά τινι Μανέθων 3. 184, Πολύαιν. 1: 1. ΙΙ. = [[ἰάομαι]], [[θεραπεύω]], σῴζω, ἀπαλλάττω, τινὰ ὀδυνάων Κόϊντ. Σμ. 10. 327· ὑπὲκ κακοῦ ἰαίνονται 4. 402. ― Ἐπικ. καὶ Λυρ. [[λέξις]] [[οὐδαμοῦ]] ἐν χρήσει παρὰ Τραγ.
|lstext='''ἰαίνω''': Ἰων. παρατ. ἰαίνεσκον, Κόϊντ. Σμ. 7. 340: ἀόρ. [[ἴηνα]] (προστ. ἰήνατε) Ὀδ. Θ. 426, Δωρ. ἴᾱνα Πίνδ. ― Παθ., ἀόρ. ἰάνθην Ἰλ. Ψ. 600, Ὀδ. Δ. 549. Ῐ πλὴν τῶν ηὐξημένων χρόνων, π.χ. Ὀδ. 165· ἀλλ’ ἐν ἀρχῇ στίχου ῑ [[ἄνευ]] αὐξήσ., Ἰλ. Ψ. 598, Ὀδ. Χ. 59, Ἀνθ. Π. 12. 95, Κόϊντ. Σμ. ἔνθ’ ἀνωτ. (Ἡ ἀρχὴ τῆς λέξεως [[ἄδηλος]]). Θερμαίνω, ἀμφὶ δέ οἱ περὶ χαλκὸν ἰήνατε Ὀδ. Θ. 426. ― Παθ., ἰαίνετο δ’ [[ὕδωρ]] Κ. 359· [[ἐντεῦθεν]], ἰαίνεται, «χολοῦται, πικραίνεται» Φρύν. Τραγ. παρ’ Ἡσυχ. 2) [[τήκω]], ἰαίνετο κηρὸς Ὀδ. Μ. 175· μεταφ., θυμὸν ἰαίνειν, τήκειν τὴν καρδίαν, Ἰλ. Ω. 119. 3) κοινότερον Ὁμ. (πρβλ. Πλούτ. 2. 947C), [[θερμαίνω]], ἀναζωπυρῶ, [[φαιδρύνω]], Λατ. fovere, κραδίην καὶ θυμὸν ἰαίνειν Ὁμ. Ὕμν. εἰς Δήμ. 435· θυμὸν ἰαίνειν τινὶ Ὀδ. 379, Πινδ. Ο. 7. 76, Θεόκρ. 7. 29· καρδίαν Ἀλκμὰν 20, Πινδ. Π. 1. 20· νόον [[αὐτόθι]] 2. 166· συχνότερον ἐν τῷ Παθ., φαιδρύνομαι, εὐφραίνομαι, ἵνα... σὺ φρεσὶ σῇσιν ἰανθῇς Ὀδ. Δ. 549· [[εἰσόκε]] σὸν κῆρ ἰανθῇ Χ. 59· [[τοῖο]] δὲ θυμὸς ἰάνθη Ἰλ. Ψ. 598· [[ὡσαύτως]] μετὰ δοτ., ὥς ἄρα σοί, Μενέλαε, μετὰ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη [[αὐτόθι]] 600, πρβλ. Ψ. 321, κτλ.· [[ὡσαύτως]], θυμὸν ἰάνθης Ψ 47· φρένας [[ἔνδον]] ἰάνθης Ω. 382· [[μέτωπον]] ἰάνθη Ἰλ. Ο. 103· μετὰ δοτ. πράγμ., [[ἥδομαι]], εὐφραίνομαι ἔν τινι, καὶ τέ [[σφιν]] ἰαίνομαι εἰσορόωσα Ὀδ. Τ. 537· οὕτω, καρδίην ἰαίνεται Ἀρχίλ. 33· ἰανθεὶς ἀοιδαῖς Πινδ. Ο. 2. 26· πρβλ. εὐφροσύνη· παρὰ μεταγεν., ἰαίνειν τινά τινι Μανέθων 3. 184, Πολύαιν. 1: 1. ΙΙ. = [[ἰάομαι]], [[θεραπεύω]], σῴζω, ἀπαλλάττω, τινὰ ὀδυνάων Κόϊντ. Σμ. 10. 327· ὑπὲκ κακοῦ ἰαίνονται 4. 402. ― Ἐπικ. καὶ Λυρ. [[λέξις]] [[οὐδαμοῦ]] ἐν χρήσει παρὰ Τραγ.
}}
{{bailly
|btext=<i>impf.</i> ἴαινον, <i>f. inus., ao.</i> [[ἴηνα]], <i>pf. inus. ; ao. Pass.</i> ἰάνθην;<br /><b>1</b> faire chauffer ; <i>Pass.</i> s'échauffer, chauffer;<br /><b>2</b> amollir par la chaleur : κηρόν OD de la cire ; <i>fig.</i> θυμόν IL adoucir <i>ou</i> amollir le cœur;<br /><b>3</b> échauffer le cœur, réjouir, charmer ; être réchauffé, réjoui, charmé ; ἰαίνεσθαι θυμόν <i>ou</i> φρένας IL avoir le cœur réjoui ; ἰαίνεσθαί τινι, faire ses délices de qch.<br />'''Étymologie:''' [[ἰάομαι]].
}}
}}
{{Autenrieth
{{Autenrieth
Retrieved from "https://lsj.gr/wiki/Special:MobileDiff/2659546"