3,274,873
edits
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2") |
(CSV import) |
||
Line 10: | Line 10: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=ex-[[orior]], [[ortus]] [[sum]], orīrī, I) [[hervorkommen]], [[erscheinen]], A) eig.: omnes exorti, brachen [[hervor]], Liv.: exorti [[repente]] insidiatores, Liv. – [[bes]]. v. [[Sonne]], [[Mond]] u.a. Gestirnen, [[aufgehen]] (Ggstz. cadere, occĭdere), [[canicula]] exoritur, Cic.: [[hinc]] [[donec]] [[iterum]] exoriatur ([[luna]]), Plin.: si ([[sol]]) aliis locis oritur et occĭdit, Hyg.: [[sol]] [[quoque]] et [[exoriens]] et cum se condet in undas, Verg.: exoriendus est [[sol]], Ambros. hex. 4. § 1: exoriente aurorā diei, Amm.: haedorum sidere exorto, Amm.: iubare exorto, Pacuv. fr. u. Verg.: Aurorā exoriente, Catull. – [[exoriens]] [[annus]], Tibull. – Partiz. subst., exoriēns, entis, m. (sc. [[sol]]), α) die aufgehende [[Sonne]], der [[Morgen]], Prop. 3, 5, 27. – β) meton., die [[Gegend]], wo die [[Sonne]] aufgeht, das [[Morgenland]], der [[Orient]], [[Varro]] r. r. 3, 9, 6. Col. de arb. 3. 3. – B) übtr.: 1) [[sich]] [[erheben]], [[auftreten]], [[auftauchen]], [[repentinus]] [[Sulla]] [[nobis]] exoritur, Cic.: [[exortus]] est [[servus]], trat ([[als]] Ankläger) [[auf]], Cic.: [[sic]] anuli beneficio [[exortus]] est [[rex]] ([[als]] K.) Lydiae, Cic.: tu sola [[exorere]], [[quae]] etc., du [[allein]] bist es, die usw., Ter. – v. Abstr., exoritur Antipatri [[ratio]] ex altera parte, es erhebt [[sich]] A. [[mit]] seiner [[Ansicht]] [[auf]] der andern [[Seite]], Cic.: [[subito]] exorta est nefaria Catonis [[promulgatio]], Cic.: [[mora]] exoritur, Caes.: exoritur peculiare [[edictum]] repentinum, Cic. – 2) aus einem [[Unglück]] gleichs. [[auftauchen]] = [[wieder]] [[aufatmen]], [[ego]] [[nunc]] [[primum]] [[paulum]] [[exorior]] et [[maxime]] [[quidem]] iis litteris, [[quae]] [[Roma]] adferuntur, Cic. ad Att. 7, 26, 1. – II) zum [[Vorschein]] [[kommen]] = [[entstehen]], A) eig.: [[amnis]]... [[exoriens]] [[penitus]] media ab regione diei, nehmend den [[Ursprung]] [[weit]] [[von]] usw., Lucr.: [[Indus]] ex Paropamiso monte [[exortus]], [[Mela]]: e [[terra]] exorta [[repente]] arbusta salirent, Lucr. – [[flamma]] [[repente]] e silvis [[undique]] exorta, Suet. – exoritur clamorque virûm clangorque tubarum, Verg.: [[simul]] [[utrimque]] [[clamor]] [[exortus]] est, Sall.: exoritur [[ingens]] per litora [[fletus]], Verg. – B) übtr.: 1) [[entstehen]] = [[eintreten]], utero exorti dolores, Plaut.: [[ibi]] exoritur [[discordia]] [[inter]] cives, Verg.: exoritur [[fama]] alcis [[rei]] od. de alqa re od. m. folg. Acc. u. Infin., es taucht [[ein]] [[Gerücht]] [[von]] [[etwas]] [[auf]], es wird [[etwas]] ruchbar, Liv. (s. Drak. Liv. 6, 21, 9). – 2) [[von]] jmd. od. aus [[etwas]] [[entstehen]], [[herrühren]], a Myrrhina [[haec]] sunt exorta, Ter.: [[honestum]], [[quod]] ex virtutibus exoritur, Cic.: [[alius]] est [[dominus]] [[exortus]] ex [[conscientia]] peccatorum, [[timor]], Cic. – / Partic. [[Fut]]. act. exortūrus, Augustin. de civ. dei 17, 14 extr. – Indic. Praes. [[nach]] der 3. [[Konjugation]] [[exorere]], Ter. Hec. 213: exorĭtur, Lucr. 1, 23 u.a. Verg. Aen. 2, 313 u.a. Ov. [[fast]]. 4, 904: [[ebenso]] Coniunctiv Imperf. exoreretur, Lucr. 2, 507. [[Fronto]] ep. ad Anton. Pium 9. p. 170, 19 N.: exorerentur, Lucr. 1, 180. Liv. 27, 27, 3. | |georg=ex-[[orior]], [[ortus]] [[sum]], orīrī, I) [[hervorkommen]], [[erscheinen]], A) eig.: omnes exorti, brachen [[hervor]], Liv.: exorti [[repente]] insidiatores, Liv. – [[bes]]. v. [[Sonne]], [[Mond]] u.a. Gestirnen, [[aufgehen]] (Ggstz. cadere, occĭdere), [[canicula]] exoritur, Cic.: [[hinc]] [[donec]] [[iterum]] exoriatur ([[luna]]), Plin.: si ([[sol]]) aliis locis oritur et occĭdit, Hyg.: [[sol]] [[quoque]] et [[exoriens]] et cum se condet in undas, Verg.: exoriendus est [[sol]], Ambros. hex. 4. § 1: exoriente aurorā diei, Amm.: haedorum sidere exorto, Amm.: iubare exorto, Pacuv. fr. u. Verg.: Aurorā exoriente, Catull. – [[exoriens]] [[annus]], Tibull. – Partiz. subst., exoriēns, entis, m. (sc. [[sol]]), α) die aufgehende [[Sonne]], der [[Morgen]], Prop. 3, 5, 27. – β) meton., die [[Gegend]], wo die [[Sonne]] aufgeht, das [[Morgenland]], der [[Orient]], [[Varro]] r. r. 3, 9, 6. Col. de arb. 3. 3. – B) übtr.: 1) [[sich]] [[erheben]], [[auftreten]], [[auftauchen]], [[repentinus]] [[Sulla]] [[nobis]] exoritur, Cic.: [[exortus]] est [[servus]], trat ([[als]] Ankläger) [[auf]], Cic.: [[sic]] anuli beneficio [[exortus]] est [[rex]] ([[als]] K.) Lydiae, Cic.: tu sola [[exorere]], [[quae]] etc., du [[allein]] bist es, die usw., Ter. – v. Abstr., exoritur Antipatri [[ratio]] ex altera parte, es erhebt [[sich]] A. [[mit]] seiner [[Ansicht]] [[auf]] der andern [[Seite]], Cic.: [[subito]] exorta est nefaria Catonis [[promulgatio]], Cic.: [[mora]] exoritur, Caes.: exoritur peculiare [[edictum]] repentinum, Cic. – 2) aus einem [[Unglück]] gleichs. [[auftauchen]] = [[wieder]] [[aufatmen]], [[ego]] [[nunc]] [[primum]] [[paulum]] [[exorior]] et [[maxime]] [[quidem]] iis litteris, [[quae]] [[Roma]] adferuntur, Cic. ad Att. 7, 26, 1. – II) zum [[Vorschein]] [[kommen]] = [[entstehen]], A) eig.: [[amnis]]... [[exoriens]] [[penitus]] media ab regione diei, nehmend den [[Ursprung]] [[weit]] [[von]] usw., Lucr.: [[Indus]] ex Paropamiso monte [[exortus]], [[Mela]]: e [[terra]] exorta [[repente]] arbusta salirent, Lucr. – [[flamma]] [[repente]] e silvis [[undique]] exorta, Suet. – exoritur clamorque virûm clangorque tubarum, Verg.: [[simul]] [[utrimque]] [[clamor]] [[exortus]] est, Sall.: exoritur [[ingens]] per litora [[fletus]], Verg. – B) übtr.: 1) [[entstehen]] = [[eintreten]], utero exorti dolores, Plaut.: [[ibi]] exoritur [[discordia]] [[inter]] cives, Verg.: exoritur [[fama]] alcis [[rei]] od. de alqa re od. m. folg. Acc. u. Infin., es taucht [[ein]] [[Gerücht]] [[von]] [[etwas]] [[auf]], es wird [[etwas]] ruchbar, Liv. (s. Drak. Liv. 6, 21, 9). – 2) [[von]] jmd. od. aus [[etwas]] [[entstehen]], [[herrühren]], a Myrrhina [[haec]] sunt exorta, Ter.: [[honestum]], [[quod]] ex virtutibus exoritur, Cic.: [[alius]] est [[dominus]] [[exortus]] ex [[conscientia]] peccatorum, [[timor]], Cic. – / Partic. [[Fut]]. act. exortūrus, Augustin. de civ. dei 17, 14 extr. – Indic. Praes. [[nach]] der 3. [[Konjugation]] [[exorere]], Ter. Hec. 213: exorĭtur, Lucr. 1, 23 u.a. Verg. Aen. 2, 313 u.a. Ov. [[fast]]. 4, 904: [[ebenso]] Coniunctiv Imperf. exoreretur, Lucr. 2, 507. [[Fronto]] ep. ad Anton. Pium 9. p. 170, 19 N.: exorerentur, Lucr. 1, 180. Liv. 27, 27, 3. | ||
}} | |||
{{LaZh | |||
|lnztxt=exorior, iris, ortus sum, oriri. d. 4. :: 起。興。生。顯。始。Nunc paulum exorior 至此我始息。Exorta sunt haec omnia a te 此等情皆由爾起也。 | |||
}} | }} |