δύσλυτος: Difference between revisions
Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ' ἔστ' ἐλεύθερος → Haud liber ultra est, nuptiae quem vinciunt → Wer durch der Ehe Joch vereint, ist nicht mehr frei
(Bailly1_2) |
(big3_12) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />difficile <i>ou</i> impossible à délier, indissoluble.<br />'''Étymologie:''' δυσ-, [[λύω]]. | |btext=ος, ον :<br />difficile <i>ou</i> impossible à délier, indissoluble.<br />'''Étymologie:''' δυσ-, [[λύω]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=(δύσλῠτος) -ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[difícil de soltar]] χαλκεύματα A.<i>Pr</i>.19<br /><b class="num">•</b>fig. οἴστρου βρόχοι Lyc.405<br /><b class="num">•</b>[[tieso]], [[rígido]] de los hombros, op. ὦμοι εὔλυτοι Arist.<i>Phgn</i>.811<sup>a</sup>4, cf. 9<br /><b class="num">•</b>de pers. [[inflexible]], [[terco]] φιλήδονος Ph.2.269.<br /><b class="num">2</b> de abstr. [[difícil de remediar o arreglar]] πόνοι E.<i>Andr</i>.121, διαλλαγαί E.<i>Ph</i>.375<br /><b class="num">•</b>[[difícil de resolver]] un dilema, Luc.<i>ITr</i>.12, [[αἴνιγμα]] δυσεύρετον ὢν καὶ δ. Plu.<i>Fr</i>.136, ἀγωγαὶ ... δύσλυτοι καὶ αἰνιγματώδεις Vett.Val.232.12<br /><b class="num">•</b>neutr. subst. ὅτ' ἂν εἰς ἄπορον καὶ δ. αἱ ... πλοκαὶ τελευτήσωσιν cuando los enredos lleguen a un punto sin salida y de difícil desenlace</i> en el teatro, Eun.<i>Hist</i>.18.6.37<br /><b class="num">•</b>[[difícil de refutar]] un argumento, Alex.Aphr.<i>in Top</i>.558.25, una hipótesis, Alex.Aphr.<i>in Metaph</i>.223.2.<br /><b class="num">II</b> adv. -ως<br /><b class="num">1</b> [[con dificultad de desatar]] δ. ἔχει X.<i>Oec</i>.8.13.<br /><b class="num">2</b> [[indisolublemente]] σφηνοῦσθαι Gal.13.335, 15.783. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:26, 21 August 2017
English (LSJ)
ον,
A indissoluble, δυσλύτοις χαλκεύμασι A.Pr.19; ἄκος τῶν δ. πόνων E.Andr.121 (lyr.); ὦμοι stiff, Arist.Phgn.811a4. Adv. -τως, ἔχειν X.Oec.8.13. 2 insoluble, of a problem, Luc.JTr.12, Alex.Aphr. in Metaph.223.2; αἴνιγμα Plu.Fr.25.3; hard to refute, Alex.Aphr.in Top.558.25.
German (Pape)
[Seite 683] unlösbar, χαλκεύματα, Aesch. Prom. 19; πόνοι, Eur. Andr. 121; ὦμοι, zusammengedrängt, neben συνεσπασμένοι, Arist. physiogn. 6. – Adv., ἔχει, Xen. Oec. 8, 13.
Greek (Liddell-Scott)
δύσλῠτος: -ον, δυσδιάλυτος, ἀδιάλυτος, δυσλύτοις χαλκεύμασι Αἰσχύλ. Πρ. 19· ἄκος τῶν δ. πόνων Εὐρ. Ἀνδρ. 121. ― Ἐπίρρ., δυσλύτως ἔχειν Ξεν. Οἰκ. 8, 13.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
difficile ou impossible à délier, indissoluble.
Étymologie: δυσ-, λύω.
Spanish (DGE)
(δύσλῠτος) -ον
I 1difícil de soltar χαλκεύματα A.Pr.19
•fig. οἴστρου βρόχοι Lyc.405
•tieso, rígido de los hombros, op. ὦμοι εὔλυτοι Arist.Phgn.811a4, cf. 9
•de pers. inflexible, terco φιλήδονος Ph.2.269.
2 de abstr. difícil de remediar o arreglar πόνοι E.Andr.121, διαλλαγαί E.Ph.375
•difícil de resolver un dilema, Luc.ITr.12, αἴνιγμα δυσεύρετον ὢν καὶ δ. Plu.Fr.136, ἀγωγαὶ ... δύσλυτοι καὶ αἰνιγματώδεις Vett.Val.232.12
•neutr. subst. ὅτ' ἂν εἰς ἄπορον καὶ δ. αἱ ... πλοκαὶ τελευτήσωσιν cuando los enredos lleguen a un punto sin salida y de difícil desenlace en el teatro, Eun.Hist.18.6.37
•difícil de refutar un argumento, Alex.Aphr.in Top.558.25, una hipótesis, Alex.Aphr.in Metaph.223.2.
II adv. -ως
1 con dificultad de desatar δ. ἔχει X.Oec.8.13.
2 indisolublemente σφηνοῦσθαι Gal.13.335, 15.783.
