τηλέμαχος

English (LSJ)

ον,

   A fighting from afar, Ἄρτεμις Luc.Lex.12.    II in Hom. pr. n., Τηλέμαχος, ὁ, son of Odysseus: Arc. Τηλίμαχος (influenced by the opposite ἀγχίμαχος, as conversely ἀγχέμαχος by τηλέμαχος) IG5(2).1.53 (Tegea, iv B.C.).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui combat de loin, càd avec des armes de jet.
Étymologie: τῆλε, μάχομαι.