χορευτέον

English (LSJ)

A one must dance, E.Ba.324.

German (Pape)

[Seite 1365] adj. verb. von χορεύω, man muß Chortänze aufführen, Eur. Bacch. 305.

Greek (Liddell-Scott)

χορευτέον: ῥηματ. ἐπίθετον τοῦ χορεύω, δεῖ χορεύειν, Εὐρ. Βάκχ. 324.

Greek Monotonic

χορευτέον: ρημ. επίθ. του χορεύω, σε Ευρ.