δυσποτμέω

English (LSJ)

   A despair of oneself, ἐν ἀρρωστίαις Plb.33.17.1.

German (Pape)

[Seite 687] unglücklich sein, Suid. aus Pol.

Greek (Liddell-Scott)

δυσποτμέω: εἶμαι ἀτυχής, δυστυχῶ, Πολύβ. Ἀποσπ. Γραμμ. 41.