ἐπίθολος

English (LSJ)

ον,

   A turbid, ὕδωρ Lyd.Ost.8.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίθολος: -ον, θολερός, ἢ ὅταν ἐπίθολον ὕδωρ αἱ φρεατίαι ἀναβλύζωσι Ἰω. Λυδ. π. Διοσημ. 283. 1.

Greek Monolingual

ἐπίθολος, -ον (Μ)
θολός, θολωμένος («ἐπίθολον ὕδωρ», Ιωάνν. Λυδ.).