ὑψηλοφρονέω

English (LSJ)

   A to be high-minded, Ep.Rom.11.20, 1 Ep.Ti.6.17.

Greek (Liddell-Scott)

ὑψηλοφρονέω: εἶμαι ὑψηλόφρων, Α΄ Ἐπιστ. πρ. Ρωμ. ια΄, 20, Ἐπιστ. πρ. Τιμ. Α΄, ς΄, 17.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
être hautain, orgueilleux.
Étymologie: ὑψηλόφρων.