δυσπόλεμος

English (LSJ)

ον,

   A unlucky in war, A.Pers. 1013 (lyr.).    II = foreg., Γαλάται IG11(4).1105 (Delos, iii B. C.), LXX 2 Ma.12.21.

German (Pape)

[Seite 687] unglücklich im Kriege, Aesch. Pers. 974.

Greek (Liddell-Scott)

δυσπόλεμος: -ον, ἀτυχὴς ἐν πολέμῳ, δυσπόλεμον τὸ γένος τὸ Περσᾶν Αἰσχύλ. Πέρσ. 1013.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
malheureux à la guerre.
Étymologie: δυσ-, πόλεμος.