διαμονομαχέω

English (LSJ)

   A fight a single combat, πρὸς ἀδελφούς Plu.2.482c, cf. Hld.7.16.

German (Pape)

[Seite 590] einen Zweikampf haben; πρός τινα ὑπέρ τινος, Plut. de frat. am. 8; τινί, Heliod. 7, 16.

Greek (Liddell-Scott)

διαμονομᾰχέω: διεξάγω μονομαχίαν, πρός τινα Πλούτ. 2. 482C˙ τινὶ Ἡλιόδωρ. 7, 16.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
lutter en combat singulier.
Étymologie: διά, μονομαχέω.

Spanish (DGE)

batirse en duelo ὑπὲρ οἰκοπέδου ... πρὸς ἀδελφούς Plu.2.482c, cf. Hld.7.16.3, Aps.p.234 (cód.).