ἀντίθροος

English (LSJ)

ον,

   A echoing, resounding, Coluth.118, APl.4.153 (Satyr.).

German (Pape)

[Seite 252] widerhallend, ἠχώ Col. 118; Nonn.

Greek (Liddell-Scott)

ἀντίθροος: -ον, ἀντηχῶν, Κόλουθ. 118, Ἀνθ. Πλαν. 153.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui renvoie le bruit.
Étymologie: ἀντί, θρέομαι.

Spanish (DGE)

-ον

• Alolema(s): -θρους Nonn.D.13.414
resonante ὄψ AP 16.153 (Satyr.), Ἠχώ Nonn.l.c., Colluth.118.

Greek Monotonic

ἀντίθροος: -ον, αυτός που αντηχεί, σε Ανθ.