πρωτοδιάκονος

English (LSJ)

[ᾱ], ὁ,

   A first deacon, Supp.Epigr.6.243 (Phrygia, v A.D.).

Greek (Liddell-Scott)

πρωτοδιάκονος: [ᾱ], ὁ, ὁ πρῶτος διάκονος, ἢ ἀρχιδιάκονος, Εὐστ. Πονημάτ. 239. 81, Συλλ. Ἐπιγρ. 8737· - Ὡς ἐπίθετ. ἀναφέρεται εἰς τὸν Ἅγιον Στέφανον, Ψευδοβασίλ. ΙΙΙ, 1641C, Σύγκελλ. 623, 10.

Greek Monolingual

ὁ, ΜΑ
ο πρώτος διάκονος, ο αρχιδιάκονος
μσν.
προσωνυμία του αγίου Στεφάνου.