υπόπλουτος

Greek Monolingual

-ον, Α
(για χώρα) αυτός που έχει υπόγειο πλούτο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)- + πλοῦτος (πρβλ. ὑπέρ-πλουτος)].