monstratus
From LSJ
Theocritus, Idylls, 30.3
Latin > English (Lewis & Short)
monstrātus: a, um, Part. and P. a., v. monstro
I fin.
monstrātus: ūs (only in the
I abl. sing.), m. monstro, a showing (post-class.): cujus monstratu, App. M. 1, p. 112, 24: monstratu Helenae, Aus. Per. Iliad. 3.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) mōnstrātus, a, um, part. p. de monstro || adjt, signalé, distingué : Tac. G. 31 ; H. 1, 88.
(2) mōnstrātŭs, abl. ū, m., action de montrer, de désigner : Apul. M. 1, 22.