ἀμεμψιμοίρητος

English (LSJ)

ον,

   A unexceptionable, OGI323 (Pergam.), PPar. 63.8 (ii B. C.). Adv. -τως without cause of complaint, BGU251 (i A. D.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀμεμψιμοίρητος: -ον, = ἀμεμψίμοιρος, = Πάπυρ. Αἰγυπτ. ἐν Journ. d. Sav. Fevr. 1878.