διακάτοχος

English (LSJ)

ον,

   A holding, possessing, Gloss., = Lat. bonorum possessor, PSI3.183 (v A.D.), etc.

German (Pape)

[Seite 581] ὸ, der Besitzer, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

διακάτοχος: -ον, ὁ κατέχων, ὁ ἔχων ὡς κτῆμα, Γλωσσ.