δυσδιάκριτος

English (LSJ)

ον,

   A hard to distinguish, Str.13.4.12, Clytus 1; ἀξίαι Plu. 2.617 d; δ. ἀπό . . Corn.ND31.    II of litigants, whose case is hard to decide, D.S.33.28a.    III hard to digest, Xenocr.9.

German (Pape)

[Seite 677] schwer zu beurtheilen, zu unterscheiden, Strab. u. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

δυσδιάκρῐτος: -ον, δυσκόλως διακρινόμενος, Στράβων 628, Κλύτος παρ’ Ἀθην. 655E.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
difficile à discerner, à distinguer.
Étymologie: δυσ-, διακρίνω.