διαβολικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A slanderous, κακοτεχνία Ph. Fr.98H.    II devilish, δ. καὶ σατανικὴ ἐνέργεια PLond.5.1731.11 (vi A. D.).

Greek (Liddell-Scott)

διαβολικός: -ή, -όν, εἰς διαβολὰς ἐπιρρεπὴς ἢ ἔμπειρος, εἰς διάβολον ἀνήκων, Ἐκκλ.· διαβολικῶς Χρυσόστ. 3, 428.