ructator

Τὶ δὲ σὺ διά τὸν Θεὸν δύνασαι ἀρνηθῆναι; Οἷον δὲ μέτρον ἀγάπης τῶν ἀγαπώντων σε ἐστί; (Χρύσανθος Καταπόδης, Σχολὴ Ζωῆς) → ?

Latin > French (Gaffiot 2016)

rūctātŏr, ōris, m. (ructo) celui qui exhale [fig.], qui prêche : Aug. Serm. 32, 2.