Θυμῷ χαρίζου μηδέν, ἄνπερ νοῦν ἔχῃς → Si mens est tibi, ne cedas iracundiae → Dem Zorn sei nicht zu Willen, bist du bei Verstand
αναπαύομαι, ξεκουράζομαι.[ΕΤΥΜΟΛ. < επιτ. < ξ(ε)- + αποσταίνω].