λογοπαίκτης

Greek Monolingual

ο
αυτός που κάνει λογοπαίγνια.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ., στον λόγιο πληθ. τ. λογοπαῖκται, μαρτυρείται από το 1890 στον Γρηγόριο Ξενόπουλο].