ἐπαρκούντως

English (LSJ)

Adv. pres. part.,

   A sufficiently, S.El. 354.

German (Pape)

[Seite 905] hinreichend, Soph. El. 346.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπαρκούντως: ἐπίρρ. μετοχ. τοῦ ἐνεστ. τοῦ ἐπαρκέω, ἐπαρκῶς, Σοφ. Ἠλ. 354.

French (Bailly abrégé)

adv.
suffisamment.
Étymologie: ἐπαρκέω.

Greek Monolingual

ἐπαρκούντως (Α)
επίρρ. αρκούντως, επαρκώς, αρκετά («κακῶς μέν, οἶδ', ἐπαρκούντως δ' ἐμοί», Σοφ.).