χατέω

English (LSJ)

Ep. Verb, used by Hom. only in pres.: later, impf.

   A χατέεσκε Nonn.D.4.56.    I c. inf., crave, need, οὐδέ τις ἡμῖν δόρπου μνῆστις ἔην, μάλα περ χατέουσιν ἑλέσθαι Od.13.280; δμῶες χατέουσιν ἀντία δεσποίνης φάσθαι 15.376: abs., χατέοντί περ ἔμπης Il.15.399, cf. 9.518; μάλα περ χατέουσα Od.2.249.    II c. gen., want, have need of, πάντες δὲ θεῶν χατέουσ' ἄνθρωποι 3.48; μάλα περ χατέοντες ἀρωγῆς Epic.Oxy.422, cf. AP5.301.20 (Agath.), 7.583 (Id.), etc.    III rarely c. acc. οἷά τε πολλὰ ἄνθρωποι χ. A.R.4.1557.