νικοδέσποτος: ὁ θεός, ὁ τῆς νίκης δεσπότης, Θ. Λάσκ. σ. 765, ἔκδ. Mi.
νικοδέσποτος, -ον (Μ)αυτός που απονέμει τη νίκη ως δεσπότης.[ΕΤΥΜΟΛ. < νίκη + συνδετικό φων. -ο- + δεσπότης (πρβλ. φιλο-δέσποτος)].