πολύκαιρος

Greek Monolingual

-η, -ο, Ν
1. αυτός που διαρκεί πολύ καιρό
2. αυτός που υπάρχει από παλιά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + καιρός (πρβλ. εύκαιρος)].