συνωριαστής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A one who drives a συνωρίς, Luc.Zeux.9.

Greek (Liddell-Scott)

συνωριαστής: -οῦ, ὁ, ὁ ἐλαύνων, διοικῶν συνωρίδα, ἁρματηλάταις καὶ συνωριασταῖς Λουκ. ἐν Ζεύξ. 9.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
conducteur d’un char à deux chevaux.
Étymologie: συνωρίς.

Greek Monolingual

ὁ, Α
αυτός που οδηγεί συνωρίδα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συνωρίς, -ίδος + κατάλ. -ιαστής μέσω ενός αμάρτυρου ρ. συνωριάζω].