θυΐω

Greek (Liddell-Scott)

θυΐω: ἢ θυίω, = θύω, διατελῶ ὑπὸ ἔμπνευσιν, ὑποτακτ. θυΐωσι Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 560· παρατ. ἔθυιεν Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 755.

French (Bailly abrégé)

s’élancer impétueusement ; être saisi d’un transport prophétique.
Étymologie: θύω².

Greek Monotonic

θυΐω: ή θυίω, = θύω, εμπνέομαι, σε Ομηρ. Ύμν.