ἐπίκαυσις

English (LSJ)

εως, ἡ,

   A burning, ἐξ ἐ. Str.13.4.11; scorching, of the sun's heat, Id.15.1.24.    II. inflammation of the surface, scorching up, joined with ἐρυσίβη, Pl.Ax.368c.    III. = foreg. 2, Dsc.2.136 (pl.).

German (Pape)

[Seite 947] ἡ, = Vorigem, Diosc.; bei Plat. Ax. 368 c der Brand des Getreides, neben ἐρυσίβη.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίκαυσις: -εως, ἡ, (ἐπικαίω) τὸ ἐπικαίειν τὴν ἐπιφάνειαν μέρους τινός, ἔστη δὲ ἡ ἐπιφάνεια τεφρώδης τῶν πεδίων, ἡ δὲ ὀρεινή καὶ πετρώδης μέλαινα ὡς ἐξ ἐπικαύσεως Στράβ. 628 καὶ 695 ἐν τέλει· προσέτι διάφ. γρ. ἐν Πλάτ. Ἀξιόχῳ 368C ἀντὶ ἐπίκλυσις. ΙΙ. = ἐπίκαυμα, Διοσκ. 2. 166.

Russian (Dvoretsky)

ἐπίκαυσις: εως ἡ досл. ожог, (на хлебных растениях) головня Plat.