ἐπίελπτος

English (LSJ)

ον,

   A to be hoped or expected, Archil.74.5, Opp.H.4.311.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίελπτος: -ον, ὃν δύναταί τις νὰ ἐλπίζῃ ἢ νὰ περιμένῃ, ἐλπιστός, Ἀρχίλ. 69, Ὀππ. Ἁλ. 4. 311.

Greek Monolingual

ἐπίελπτος, -ον (Α)
αυτός τον οποίο μπορεί κανείς να ελπίζει.