ὀλιγόφωνος

English (LSJ)

ον,

   A with little tone, prob. gloss on ἄφωνα, Aristid.Quint.1.20.

Greek (Liddell-Scott)

ὀλῐγόφωνος: -ον, ὁ ἔχων μικράν, ἀσθενῆ φωνήν, Ἀριστείδ. Κοϊντιλ. σ. 43.

Greek Monolingual

ὀλιγόφωνος, -ον (Α)
αυτός που έχει αδύναμη φωνή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀλιγ(ο)- (βλ. λ. λιγο-) + -φωνος (< φωνή), πρβλ. μεγαλό-φωνος].