δυσεκλύτως

French (Bailly abrégé)

adv.
d’une manière indissoluble.
Étymologie: δυσέκλυτος.

Russian (Dvoretsky)

δυσεκλύτως: нерасторжимо, крепко-накрепко (ἀραρίσκειν Aesch.).

English (Woodhouse)

(see also: δυσέκλυτος) indissolubly