διμάχαιρος

English (LSJ)

[μᾰ], ον,    A with two swords, of gladiators, Artem.2.32.

Greek (Liddell-Scott)

διμάχαιρος: [ᾰ], -ον, ὁ δύο ἔχων ξίφη, Ἀρτεμίδ. 2. 33.

Spanish (DGE)

-ον
que lucha con dos espadasde ciertos gladiadores, Artem.2.32, CIL 13.1997 (Lyon).

Greek Monolingual

διμάχαιρος, -ον (Α)
αυτός που έχει δυο μαχαίρια.