εἱρκτέον

English (LSJ)

((εἵργω)    A one must prevent, S.Aj.1250.

Greek (Liddell-Scott)

εἱρκτέον: ῥηματ. ἐπιθ. τοῦ εἵργω, πρέπει τις νὰ κωλύσῃ, νὰ ἐμποδίσῃ, Σοφ. Αἴ. 1250.

Greek Monotonic

εἱρκτέον: ρημ. επίθ. του εἴργω, αυτό που πρέπει να εμποδιστεί, να αποτραπεί, σε Σοφ.