εὔινος

English (LSJ)

ον, (ἴς)    A with stout fibres, ξύλον Thphr.HP3.10.1, Ign.72.

German (Pape)

[Seite 1073] starkfaserig, Theophr.

Greek (Liddell-Scott)

εὔῑνος: -ον, (ἴς) ἔχων ἰσχυρὰς ἶνας, ξύλον Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 3. 10, 1.

Greek Monolingual

εὔινος, -ον (Α)
αυτός που έχει ισχυρές ίνες («ξύλον εὔχρουν, ἰσχυρόν, εὔινον», Θεόφρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ις, ινός «ίνα»].