κάκκη

English (LSJ)

ἡ,    A human ordure, Ar.Pax162. κακκῆαι, v. κατακαίω.

German (Pape)

[Seite 1299] ἡ, Kacke, Menschenkoth, Ar. Pax 162.

Greek (Liddell-Scott)

κάκκη: ἡ, «κακκά», ἀνθρωπίνη κόπρος, Ἀριστοφ. Εἰρ. 162.

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
excrément, caca.
Étymologie: DELG mot du langage populaire et enfantin ; cf. lat. cacare, irl. caccaim « je fais caca », cacc « merde », arm. k῾akor « fumier », russe kakal’, all. kakken.

Greek Monolingual

κάκκη, ἡ (Α)
τα περιττώματα του ανθρώπου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακκῶ, υποχωρητικά].

Greek Monotonic

κάκκη: ἡ, ακαθαρσία, κόπρος, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

κάκκη: ἡ нечистоты или кал Arph.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κάκκη -ης, ἡ [κακκάω] kak, poep.

Middle Liddell

κάκκη, ἡ,
ordure, dung, Ar.