ὁπλιστέον

English (LSJ)

   A one must arm, X.Eq.Mag.1.6.

Greek (Liddell-Scott)

ὁπλιστέον: ῥημ. ἐπίθ., τοῦ ὁπλίζω, δεῖ ὁπλίζειν, Ξεν. Ἱππαρχ. 1, 6.

Greek Monotonic

ὁπλιστέον: ρημ. επίθ. του ὁπλίζω, πρέπει να εξοπλίσουμε κάποιον, σε Ξεν.