εὔληκτος

English (LSJ)

ον, A soon ceasing, Luc.Trag.324.

German (Pape)

[Seite 1078] bald aufhörend, Luc. Tragod. 324.

Greek (Liddell-Scott)

εὔληκτος: -ον, ταχέως λήγων, Λουκ. Τραγ. 324.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui cesse facilement.
Étymologie: εὖ, λήγω.

Greek Monolingual

εὔληκτος, -ον (Α)
αυτός που τελειώνει εύκολα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ληκτός (< λήγω).

Russian (Dvoretsky)

εὔληκτος: легко прекращающийся, т. е. непродолжительный (ἄλγημα Luc.).