εὐολίσθητος

English (LSJ)

ον, easily slipping, unsteady, Iamb. Protr.21. κ.

German (Pape)

[Seite 1085] = Folgdm, καὶ εὐανάτρεπτος, Iambl.

Greek (Liddell-Scott)

εὐολίσθητος: -ον, = τῷ ἑπομ., Ἰαμβλ. Προτρ. 352.

Greek Monolingual

εὐολίσθητος, -ον (Α)
αυτός που γλιστράει εύκολα, ο ασταθής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -ολισθητος (< ολισθάνω)].