δυσαντίρρητος

English (LSJ)

ον, = δυσαντίλεκτος (hard to gainsay), gloss on ἐχυρόν, Hsch., EM 406.7. Adv. δυσαντιρρήτως Plb. 9.31.7.

Spanish (DGE)

-ον
1 irrefutable, firme glos. a ἐχυρός Hsch., EM 406.7G.
2 adv. -ως de manera irrefutable εἰρηκέναι Plb.9.31.7.

Greek (Liddell-Scott)

δυσαντίρρητος: -ον, = τῷ προηγ., Ἐτυμ. Μ. ‒ Ἐπίρρ. -τως, Πολύβ. 9. 31, 7.