δίκορσος

English (LSJ)

[ῐ], ον, two-headed, Lex.Rh.ap.Eust.947.28, Hsch.

Spanish (DGE)

-ον
de dos cabezas Ael.Dion.δ 24, Hsch., Anecd.Ludw.15.23, Lex.Rhet. en Eust.947.28, App.Anth.7.79.

German (Pape)

[Seite 629] zweiköpfig, VLL.

Greek (Liddell-Scott)

δίκορσος: -ον, δικέφαλος, Ρητορ. Λεξικ. παρ’ Εὐστ. 947. 28.

Greek Monolingual

δίκορσος, -ον (Α)
ο δικέφαλος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δι- (< δις) + κόρση «κρόταφος, κεφάλι»].