ὀροφιαῖος

English (LSJ)

α, ον, of or belonging to the ὀροφή, λίθοι IG12.372.85.

Greek (Liddell-Scott)

ὀροφιαῖος: -α, -ον, ὁ ἐκ τῆς ὀροφῆς ἢ ὁ ἀνήκων εἰς ὀροφήν, λίθοι Συλλ. Ἐπιγραφ. 160. 1. 85· θυρὶς Τιμαρίων ἐν τῷ Notices et Extraits, 9. 241.

German (Pape)

zur ὀροφή gehörig, Inscr.