ἐπιτηδευτέον
English (LSJ)
one must pursue, Pl.Lg. 858d. Adj. ἐπιτηδευτέος, ἐπιτηδευτέα, ἐπιτηδευτέον, to be pursued, Plu.2.10b.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιτηδευτέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἐπιτηδεύω, δεῖ ἐπιτηδεύειν, Πλάτ. Νόμ. 858D.
one must pursue, Pl.Lg. 858d. Adj. ἐπιτηδευτέος, ἐπιτηδευτέα, ἐπιτηδευτέον, to be pursued, Plu.2.10b.
ἐπιτηδευτέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἐπιτηδεύω, δεῖ ἐπιτηδεύειν, Πλάτ. Νόμ. 858D.