δύστακτος

English (LSJ)

ον,

   A ill-regulated, disordered, Pl.Lg.781a.    II (for δύσ-στακτον) = κακοδάκρυτον, Hsch.

Greek (Liddell-Scott)

δύστακτος: -ον, κακῶς διατεταγμένος, ἀκανόνιστος, Πλάτ. Νομ. 781Α.