ἐμφόρβιος

English (LSJ)

ον,

   A eating away, consuming, τινός Nic.Th.629.    II ἐμφόρβιον, τό, pasture-money, Hsch.

German (Pape)

[Seite 820] abweidend, abzehrend, Nic. Th. 629; τὸ ἐμφ., das Triftgeld, Hesych.

Greek (Liddell-Scott)

ἐμφόρβιος: -ον, καταβιβρώσκων, καταναλίσκων, τινος Νικ. Θ. 629· ἐμφόρβιον· «τελώνημα» Ἡσύχ.