ἐπιτευκτικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A able to attain or achieve, ἕξις ἐ. τῶν βελτίστων Arist.MM1199a8, cf. Phld.Vit.p.24J. ; σύνεσις ἐ. τοῦ μετρίου D.H.Pomp.5, cf. Arr.Epict.3.12.5. Adv. -κῶς Phld.Rh.1.74S.    2 abs., successful, effective, φάρμακον Paul.Aeg. 3.78 ; ζῆλος Plb.10.22.7.    b Subst. -κόν, τό, spell, charm for securing success, PMag.Leid.W.8.28 (pl.).    II advantageous, favourable, χώρα Plb.2.29.3 (Sup.).