διαπολιτευτής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A political opponent, prob. in App. Hisp.8 (-πολῖται codd.).

German (Pape)

[Seite 596] ὁ, politischer Gegner, App. Hisp. 8.

Greek (Liddell-Scott)

διαπολῑτευτής: -οῦ, ὁ, πολιτικὸς ἀντίπαλος, Ἀππ. Ἱσπ. 8.